Hoe kunnen we de antroposofie in het kwaliteitssysteem meer een plek geven en daardoor een bijdrage leveren aan goede zorg? Het kwaliteitsmanagementsysteem wordt vaak als knellend ervaren om goede zorg te kunnen leveren. Waar is het van nut zijn en waar is het knellend?
Dat waren de vragen die centraal stonden op de NVAZ-themadag ‘De kunst van het zorgen en een kwaliteitsmanagementsysteem – Hoe gaat dat samen?’ Deze werd gehouden op donderdag 3 juni in Christophorus te Bosch en Duin en was bedoeld voor kwaliteitsmedewerkers en leidinggevenden die werkzaam zijn in antroposofische zorginstellingen.
Als sprekers traden Karen Wuertz en Erik Baars op. De eerste met een voordracht over ‘Stilzwijgende evidenties: de papieren werkelijkheid van de zorg. De tweede presenteerde een onderzoek binnen Camphill: ‘Meten en antroposofische kwaliteit: (hoe) gaat dat samen?’ Beiden verzorgden ook workshops, Karin over ‘Kwaliteit funderen in de zorgrelatie: waarom en hoe?’ en Erik over het door hem gepresenteerde onderzoek.
Van deze themadag is een uitvoerig inhoudelijk verslag gemaakt, dat u hier kunt downloaden.
Op donderdagmiddag en -avond 17 juni werd het NVAZ-symposium ‘Ruimte voor ontwikkeling – Over de betekenis van verbinding in de zorg’ georganiseerd voor mensen die werkzaam zijn in de antroposofische gezondheidszorg.
Het verlenen van zorg aan mensen is een kunst. Het aangaan van verbinding speelt daarbij een wezenlijke rol, zowel in de eerste als in de tweede lijn. Door zich te verbinden komen mogelijkheden van mensen tot ontwikkeling die anders verborgen blijven.
Zorg draagt daaraan bij wanneer zorgverleners erin slagen om eerst zelf een verbinding aan te gaan. Kwaliteit van zorg is in belangrijke mate kwaliteit van wat zich tussen mensen afspeelt. In de verschillende sectoren van de zorg krijgt verbinding een andere inkleuring. Wat verbindt ons in de antroposofische gezondheidszorg? Wat betekent verbinding als organisatieprincipe?
Medewerkenden aan dit symposium waren Hans Reinders, Lydia Helwig Nazarova, Astrid van Zon, Marjanke de Jong, Karen Wuertz en Erik Beemster. Het programma bestond onder meer uit plenaire interviews en interactieve werkvormen in groepen. De avond werd afgesloten met een inhoudelijke bijdrage van Lydia Helwig Nazarova over verbinding als organisatieprincipe.
In de volgende De Digitale Verbreding zal ook hiervan een verslag worden opgenomen.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten