Het boek van Karen Wuertz & Hans Reinders: De kunst van het zorgen, is een publicatie in het kader van de Bernard Lievegoed Leerstoel, die uitgaat van de NVAZ. De publicatie is tot stand gekomen met een subsidie van het Bernard Lievegoedfonds (weer iets heel anders).
Naast de in de antroposofische zorg vertrouwde begrippen als ‘wederkerigheid’ en ‘lotsverbondenheid’ wordt in deze publicatie het begrip ‘verbinding’ geïntroduceerd. Aangegeven wordt hoe de verbinding tussen een gehandicapte en een ogenschijnlijk niet-gehandicapte (een medewerker dus) in de praktijk van alledag tot stand kan komen. De ondertitel waarin gerept wordt van ‘zorg voor mensen met een verstandelijke beperking’ suggereert nog het niveauverschil tussen hulpverlener en hulpvrager, terwijl juist de aangeprezen verbinding dit onderscheid zou moeten opheffen. Maar ja, dat is een moeilijke voor niet-insiders.
Naast een theoretische inleiding, waarin de toe-eigening van de antroposofische visie wordt onderbouwd – op zichzelf een leerzaam deel waarin de discussies en de rapporten in de laatste decennia over dit onderwerp worden samengevat – volgt een praktisch deel, waarin concreet uit de doeken gedaan wordt hoe het werkt. Mevrouw Lydia Helwig, directeur van ’s Heeren Loo, was jaloers op de manier waarop de ‘zorg voor...’ in de antroposofische sector gestalte krijgt. Hierbij wordt overigens ook en vooral gebruik gemaakt van de in de niet-antroposofische zorg bekende technieken van lichaamstaal, waarmee je soms muren kunt slechten. Bijzonder goed om op deze manier weer eens ‘bij de les’ te worden gebracht. Aanbevolen voor alle studenten in de heilpedagogie en sociaaltherapie (misschien moeten deze termen ook eens op de schop genomen worden).
Uitgegeven bij Garant, Antwerpen/Apeldoorn. ISBN 978-90-441-2524-5
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten