Hans Reinders, ‘Geen leven zonder vriendschap’

Hans Reinders, ‘Geen leven zonder vriendschap, over mensen met een ernstige beperking’

Ruim tien jaar geleden ontmoette de auteur een meisje met een zeer ernstige handicap: bij haar geboorte ontbrak een deel van haar hersenen. In het huis waar ze woonde, maakte dit echter geen verschil. Ze werd door haar huisgenoten op dezelfde gelijkwaardige manier behandeld als ieder ander. Door deze ontmoeting ging de auteur op zoek naar een ander verhaal. Dit boek gaat over de vraag wat het betekent om mens te zijn. In onze cultuur is het antwoord vaak: zelf willen, zelf kunnen en zelf doen. Maar wat zegt dit over het bestaan van mensen voor wie het woordje zelf geen betekenis meer heeft, of zelfs nooit heeft gehad? Zijn zij tweederangs? Hans Reinders (1950) is hoogleraar ethiek aan de theologische faculteit van de Vrije Universiteit te Amsterdam, waar hij ook de Bernard Lievegoed leerstoel voor ethische aspecten van zorg en hulpverlening vanuit de antroposofie bekleedt.